Myrthe, 12 jaar

Door Paardkrachtig lach ik het leven weer toe!

Op de basisschool werd ik zo erg gepest dat het niet meer ging op school. Ik heb daarom groep 8 overgeslagen. De hele klas was tegen mij en ik werd veel uitgescholden. Ik heb alle scheldwoorden wel een keer gehoord. Door het vele pesten hoefden mensen maar iets negatiefs tegen mij te zeggen en dan was ik er helemaal kapot van. Vroeger was ik het zonnetje in huis. Toen ik zo werd gepest zagen mijn ouders dat er echt iets moest gebeuren, want het zonnetje was achter een grote wolk verdwenen. Mijn oma had een artikel uit de krant over Paardkrachtig aan mijn moeder laten lezen. Zij waren meteen enthousiast en samen met mijn moeder heb ik de website bekeken. Ik kon mijzelf herkennen in een heleboel voorbeelden die op de site worden gegeven over waar je last van kan hebben, zoals in een dip zitten en niet zelfverzekerd zijn. Op de middelbare school wilde ik opnieuw beginnen, met een goede start. Niet met een chagrijnig hoofd, denkend niemand mag mij, iedereen haat me en ik ben lelijk. Ik wilde positief en sterker worden.

De groep was gezellig en leerzaam. De manier waarop Anne en Annabel samen werkten gaf een warm gevoel. Ze gingen ook grapjes met elkaar maken. Ze kunnen ook heel goed serieus zijn en helpen, maar het lachen tussendoor maakte het lichter allemaal. Er werd gepraat over wat ons dwars zat, wat we wilden en met de hele groep gingen we dan oplossingen bedenken.

Daarna deden we opdrachten met de paarden. Je mocht dan bedenken wat voor jou zou werken en dat uitproberen met de paarden. Het was voor mij de groep en de thuisopdrachten die het meeste hielpen. Ik heb er heel veel aan gehad om te kijken naar de positieve dingen en om te kijken naar de goede eigenschappen die ik heb. Normaal zeg je dat soort dingen niet over jezelf en dat moest ik met de groepstraining wel.

Je moest samenwerken om iets van de paarden gedaan te krijgen. Ik vond de oefening waarbij het paard helemaal los was en je dan moest zorgen dat hij over een parcours achter je aan liep erg leuk. Het was wel heel lastig, als het lukte gaf het echt een kick. Zelfverzekerd zijn en geduld hebben maakt dat het lukt. Paarden houden nog meer dan mensen je een spiegel voor. Als jij naar je paard lacht, dan lacht het paard terug. Als jij vrolijk bent zal je paard ook vrolijk zijn.

De thuisopdrachten hielpen mij erg goed en ik gebruik ze nog steeds. Als je dan echt helemaal down bent en je vindt alles slecht dan pak je er een oefening bij. Bijvoorbeeld een aantal goede dingen van de dag opschrijven, dat helpt mij heel erg. Ik denk nu veel positiever. Als ik denk dat alles stom is dan kan ik nu de positieve kant zien. Als je een slecht cijfer haalt is dat jammer, maar als dan het volgende cijfer hoger is ben je weer heel blij. Het is niet erg om een keer iets verkeerd te doen. Als ik niet lekker in mijn vel zit dan neem ik even rust in mijn eentje en ga ik positieve dingen bedenken.

Ik ben blijer in het leven en zie er voor mijn gevoel veel sterker uit. Voor de cursus lachte ik nooit op school en als je met een chagrijnig hoofd door school loopt, dan gaat iedereen met een boog om je heen. Nu heb ik veel meer vriendinnen door mijzelf te blijven. Er zijn al genoeg anderen. Ik ken nu wel mensen die mij niet mogen, maar dat maakt mij niet meer uit. Als je jezelf blijft dan kom je er wel bij je beste vriendinnen uit. Ik lach altijd. Degene die dit leuk vinden daar trek ik mee op en de rest.. Het doet mij niets meer, laat ze maar lekker gaan.

Ik ben weerbaarder geworden. Mijn ouders zien dat ik lekkerder in mijn vel zit en benoemen dat ik er gelukkiger uit zie. Dat werkt aanstekelijk. Positief blijven helpt. Ik ben ook dankbaar geworden. Ik leef hoe ik leef, vind dat fijn en ben gelukkig met mijn leven. Ik houd nog steeds contact met een paar meisjes van de cursus. Die zijn best belangrijk voor mij. Al hebben we soms minder vaak contact, we kunnen altijd bij elkaar terecht. Als het kan wil ik graag een vervolgcursus doen of deze cursus nog een keer doen.